… mówi pani Zofia Cegielska-Doerffer, prawnuczka wielkiego Hipolita Cegielskiego, ostatnia Jego żyjąca potomkini, dziedziczka historycznego nazwiska. „ W natłoku codzienności, w zwykłym życiu rodzinnym, nie zawsze pamięta się o własnych przodkach, nie często wspomina się historię. U nas, zawsze pamiętaliśmy o tym, że naszym pradziadkiem był Hipolit Cegielski, wybitny Polak i Wielkopolanin, człowiek, który stał się pionierem wielkopolskiego przemysłu, współorganizatorem życia naszego społeczeństwa w czasach zaboru pruskiego, rzecznikiem patriotyzmu i pracy organicznej, która zawsze pozwalała przetrwać narodowi. Już jako młoda osoba nosiłam w sobie dumę z mojego nazwiska – Cegielska, nazwiska, jakie już wtedy było polską marką. Wszak maszyny z fabryki, którą zainicjował przed więcej niż wiekiem mój pradziadek, jechały w świat pod polską banderą. Byłam zawsze szczęśliwa, że pochodzę od Hipolita Cegielskiego…

Dzisiaj, mój pradziadek, Hipolit Cegielski, znowu jest wśród nas, w spiżowej postaci pomnika wzniesionego w samym sercu Jego i mojego miasta – Poznania. Chętnie odwiedzam ten pomnik, wpatrując się, jak oparty o fragment swojej maszyny, mój pradziadek spogląda na mnie, z wyżyny cokołu. Zawsze w takich chwilach jestem w głębi serca wzruszona i w myślach dziękuję Towarzystwu im. Hipolita Cegielskiego, a szczególnie prezydentowi tego Towarzystwa, panu doktorowi Marianowi Królowi, za inicjatywę i realizację przywrócenia Poznaniowi, ale i mnie, postaci mojego pradziadka, w tym pięknym pomniku. Jestem głęboko wdzięczna Towarzystwu za odnowienie legendy Hipolita Cegielskiego, za to, że Jego imieniem firmuje wielkie przedsięwzięcia pro społeczne, takie jak Fundusz Stypendialny dla ubogiej młodzieży, czy Klub Młodych Pozytywistów. Jestem przekonana, że gdzieś w zaświatach, Hipolit Cegielski cieszy się z tego, że ma tutaj, w Jego mieście, kontynuatorów jego społecznego dzieła.”…